Plaża

    Szeroka plaża w Karwii rozciąga się na długości 3 kilometrów i graniczy od wschodu z plażą w Jastrzębiej Górze a od zachodu z, Dębkami i Karwieńskimi Błotami.
Od zgiełku ruchu ulicznego, plażę oddziela pasmo wydm nadmorskich porośniętych wiecznie zielonym, sosnowym lasem. Przez nadmorski bór biegnie szlak turystyczny, który miłośnikom spacerów daje możliwość do dłuższych wędrówek wśród czystego, żywicznego powietrza bogatego w tlen i jod.

Karwia znajduje się w otulinie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego oraz sąsiedztwie rezerwatów przyrody:

- "Przylądek Rozewski" z unikalnym wybrzeżem klifowym oraz cennymi gatunkami flory i fauny
- "Bielawa" na którym znajdują się torfowiska wysokiego typu bałtyckiego z charakterystyczną roślinnością, stanowiące ostoję ptactwa wodno-błotnego.

    Od 5 stycznia 1978 roku kiedy to został utworzony Nadmorski Park Krajobrazowy ochroną objęto najcenniejsze obszary Północnych Kaszub z unikalną przyrodą obejmujące nie tylko lądy ale i wody morskie. Część lądowa Parku obejmuje wąski pas wybrzeża morskiego, ciągnący się od Białogóry po Półwysep Helski oraz zachodnie brzegi Zatoki Puckiej od Władysławowa do Mechelinek.
Celem utworzenia parku jest ochrona i popularyzacja naturalnych walorów środowiska przyrodniczego, wartości historycznych i kulturowych. Występują tu wszystkie typy brzegów morskich, charakterystyczne dla południowego Bałtyku - klifowe (z malowniczymi wąwozami), wydmowe i niskie wybrzeża zalewowe.
Na terenie NPK i jego otuliny utworzono 14 rezerwatów, 5 użytków ekologicznych, 1 stanowisko dokumentacyjne przyrody nieożywionej, 2 obszary specjalnej ochrony ptaków.

Karwieńskie Błota

    Miłośników przyrody zadowoli fakt, iż na południe od Karwi rozciągają się rozległe torfowiska tzw. Karwieńskie i Bielawskie Błota z wyznaczonymi rezerwatami "Moroszka", "Woskownica" i "Zielone". Karwieńskie Błota wzmiankowane w 1292 roku. W roku 1599 Jan Wejher sprowadził tu osadników z Fryzji. Większość z "Oleandrów" po 1945 roku wysiedlono do Niemiec.

Warto zobaczyć:

- szkieletowy dom holenderski z końca XVIII wieku
- pozostałości cmentarza ewangelickiego z połowy XIX wieku